Durarara!

Streszczenie:
Ikebukuro, Shibyua i w mniejszym stopniu Shinjuku, to trzy dzielnice zachodniego Tokio, w których młodzież wprost uwielbia spędzać swój czas na nieskomplikowanych rozrywkach. W przeciwieństwie do naszpikowanej mangowymi kafejkami i salonami gier Akihabary dominują tam lokale gastronomiczne, sklepy odzieżowe i galerie oraz uliczki, po których można się zwyczajnie powłóczyć ze znajomymi.  Z tej przyczyny jest to po zmroku  jak na japońskie standardy dość niebezpieczna okolica. Obecność yakuzy nikogo nie dziwi, a na samotnych pechowców czekają rozmaite niebezpieczeństwa. Do takiego właśnie miejsca trafia młody Mikado, który przeniósł się do stolicy, by za radą swojego startego przyjaciela kontynuować edukację w lokalnej szkole. Młodzieniec nie mający zielonego pojęcia o wielkim mieście zostaje rzucony na głęboką wodę, a tymczasem po ulicach zaczynają krążyć dziwne pogłoski. Pojawił się ponoć mroczny mściciel – jeździec bez głowy, krążący po ulicach na czarnym motocyklu i bez litości rozprawiający się z rzezimieszkami.

Uczciwie przyznam, że w „Durarara!!”zarówno pomysł jak i jego realizacja  od początku intrygują. Dobrze wymieszano z lekka obyczajowe elementy ukazujące codzienne życie tokijskiej młodzieży z  tajemniczą miejską legendą czarnego jeźdźca. Mikado z miejsca interesuje się bezgłowym motocyklistą co zapewne przerodzi się w dogłębne śledztwo mające na celu ustalenie jego tożsamości.  Dwadzieścia minut znika jak z bicza strzelił i ani się obejrzymy a już wyświetlane są napisy końcowe. Jeśli twórcy utrzymają formę zapowiada się naprawdę niezła rozrywka. Jedyną niewiadomą jest zapowiedź wątku romantycznego podawana przez serwisy informacyjne. Pierwszy odcinek nie rzuca światła na sprawę, więc pozostaje jedynie mieć nadzieję, że historia rozwinie się sensownie i zostanie udanie wpleciona w resztę scenariusza.

Szata graficzna serialu jest dość nietypowa. Kontury postaci i przedmiotów są uproszczone i nie zawsze staranne, ale mają swój unikatowy, przyjemny dla oka styl. Ciekawie ukazano przypadkowych, nieistotnych dla fabuły przechodniów - jako szare, pozbawione twarzy i detali sylwetki. Animacja jest stosunkowo płynna, ale największe i zdecydowanie najlepsze wrażenie robią ulice Tokio nocą - pełne kolorowych świateł i szczegółowo wykonane. Czasami jedynie kolorystka jest zbyt ciemna, przez co na ekranie niewiele widać. Podkład muzyczny jest miłym zaskoczeniem. Utwory są lekkie i przyjemne stanowiąc coś pomiędzy jazzem a reggae, z dużym udziałem dźwięków saksofonu, perkusji, czy nawet fortepianu.

Rodzaj:
Akcja, Romans, Shounen

Twórczość:
Reżyseria - Takahiro Omori
Kompozycja serialu - Noboru Takagi
Muzyka - Makoto Yoshimori
Twórca oryginału - Ryohgo Narita
Oryginalny projekt postaci - Suzuhito Yasuda
Projekt postaci - Takahiro Kishida
Scenografia - Akira Ito
Projekt obiektów mechanicznych - Tatsuo Yamada
Wykonanie piosenek - Theatre Brook, Yūya Matsushita

Zwiastun:
Kliknij!

Jak Wam się podoba to świeże, bo z tego sezonu, anime? Co Wam się w nim spodobało, a co odrzuciło? A może w ogóle tego nie oglądaliście, i macie chęć?

___________________


Mi osobiście anime strasznie się podoba. Ma swój tajemniczy świat, wszystko jest takie.. skomplikowane? Nie wiem czy to dobrze słowo.. Mniejsza ^^ Z przyjemnością czekam na każdy kolejny epek, a będzie ich niemało, bo 24 ;P
Animiec twórców Baccano! więc wiadomo, musiało się udać ^^ Z czystym sercem mogę powiedzieć, że jest to jedno z lepszych animacji japońskich, jakie oglądałem ;] I oczywiście polecam każdemu ;D